سرم درزیرخنجرحنجرم فریاددارد

شدم مشتاق کوی وصبربسیاردارم

منم عاشق برت بودم به عشاقان صبوری

بشوق دیدنت ای یاردل بیماردارم

دلم بیماردیدارجمالت ای توشیدا

که شیدامی کنی جان راکه چون دلداردارم

ای خالق ابدی خلق نمودی بشر

سکنی نموده اورابهشت پرزنعمت

بخاطرش رانده ای ابلیس بی حیارا

فرموده ای به انسان اوکه بودمحترم

محترم وباکرم علیاوسفلاشود

چون که کندبندگی خالق یکتای خویش

پابکشدآسمان درحریم خالقش

ای چه بسابنده ای قاصروکوتاه عمل

فکربه عقبی نکردخطازهرحقیقت

ابلیس بی چشم وروآنکه که خودش بنده بود

بنده خالق خودساجدوسرزنده بود

شش هزارسال کردشکربدرگاه حق

خلق نموده اورازآتش پرحرارت

خلق نموده انسان ازشکم خاک سرد

گفت خدابه ابلیس ساجدوبنده من

سجده گذاری نمابه بنده خاکیم

خلقت شده فراموش کبروغرورش گرفت

گفتا به خالق خودخلقت من زآتش

چگونه من سجده کنم به بنده خاکیت

اوزمن کمتراست آتش من پرشرر

گفت خدادورشوازنظرم توسرکش

سرکشی بنده ام نموده ای بی حیا

دورشوودورشوازنظرم توسرکش

گفت خدامهلتی تاکه کنم فتنه ای

لطف وکرم راببین مهلت اوداده حق

تاکه کندفتنه ای به بنده خاکیش

فتنه گربی حیاعجب بودفتنه گر

شوروشرربه پاکردقیامتی به پاکرد

بنده خاکیش رافتنه بیاموخته

دراثرفتنه اش دورنمودازبهشت

ازبهشت خداوندسفرنمودبه زمین

ازخلقت آدم وحوابروی زمین

خلق شده بندگان تاکه کنندبندگی

عالم اول رحم عالم دوم زمین

عالم سوم بودبرزخیان منتظر

عالم چارم کندقیامتی رابپا

تاکه کندامتحان خلقت خودزین جهان

بنده شرمنده ام مطیع خالق توباش

تانشوی روسیاه محضرپروردگار

بنده شرمنده ام خالق یکتای من

من که کنم بندگی خالق هستی خود

لطف وکرم ازتوبادبنده شرمنده را

چون که نموده ای خلق ظاهروباطن مرا

ظاهرماشدعیان باطن مابسته است

بسته به لطف وکرم باطن سربسته را

باطن سربسته ام پیش توباشدعیان

باطن سربسته راببینی درهرزمان

وانکنی باطنم پیش کسان آشکار

لطف وکرم ازتوباددرزمن امتحان

سعی وتلاشم بودعیب وخطانیارم

بنده شرمنده ام قاصروکوتاه عمل

لطف وکرم ازتوبادبنده شرمنده را

قدسم وقدسی نسب بنده شرمنده ات

عشق وامیدم تویی خالق هستی مدد

بخواب آمدمرایک شب که عاشوراشده برپا

صدای شیهه اسب وصدای نیزه هابالا

بگوش من رسدهردم صدای العطش بسیار

یکی زینب پرستاراست پرستاردل والا

شده سجادمن بیمارباذن خالق یکتا

علمداری کنداسلام پریشانهاشوندوالا

الاای منجی عالم خلایق چشم درراهند

اگرباشدصلاح دین باذن رب کن غوغا

بگیرازظالمان هردم تقاص این ستم هارا

شوی مرحم دل زخمی بکن این سینه هازیبا

الاای قدسیان حالازخواب غفلتت برخیز

بکن یاری دین اکنون چوقطره راهی دریا

عاشق پیوسته ام کویت تمنامی کنم

وصل کویت گشته ام کویی که دلبرباشدم

آمدم درکوی توگیری مرادرقرب خود

شهدشیرین داردم کویی که دلبرباشدم

عاشقان آرامشی درکوی دلبرآورند

عشق سوزان می کنم کویی که دلبرباشدم

ای آفریده حق ای گوهرتابان

ای چرخ وفلک ازعشق توچرخان

توگوهرنابی توسرورنازی توعزیزی

من ازبودتوبودم من درکوی توآسودم

چه شودبوسم بین دوابرویت

من که نه ماهی دروحودت بودم

من که بی خوابی ازچشات می ربودم

توبه من دلبسته من به تووابسته

امرحق رابین که چنین بایسته

مادرم روح منی تومادرم عمرمنی تو

مادرم باتوشادم مادرم بی توبربادم

توکه باشدبهشت زیرپای تو

شب وروزت بودسیردراین سرا

من که چون هستیم ازوجودت جداشد

غرق درمهرتوهستیم پایداروبقاشد

توعزیزی مادرتولطیفی مادر

بوسم آن روی توبین دوابروی تو

توبودی مادرمن من شدم پاره تن

مادرم پاره تن رانکنی ازخودجدا

مادرم دست اجابت زتودارم زدعا

مادرم قدرتورامی دانم

مادرم حس تورامی خوانم

مادرم توکه هرروزپاگذاری دربهشت

منوباخودت ببربه سرنوشت