نیزه وراس منوروین مسیرپرعناد

خواب ازدشمن ربوددرتلاطم بن زیاد

کربلاوکوفه وشام بلادرانتظار

میهمان نیزه آیداین همه کفروعناد

کوفیان بی مروت خوب میهمان راکشند

کرده اندخنجرمهیادیده هاگریان کنند

بابصربایدکه بوداین خبرازدل شنید

حب دنیاراس هرکل خطابرخودخرید

طالب ری بودوقتل این امیراوراهدف

نی به ری اومی رسدامابهاقتلی خرد

سینه هاباسوزخوداین عشق راسوزان کنند

عشق سوزان سوی اوبالاوبالاتررود

عاشق ایزدشدن اورانهایت آرزوست

ایزدم عاشقتراست بایک بهانه می خرد

چون که خلقت کرده وبرخلق خودگفت احسنش

گراشارت اوکندباسربدینگونه دوید

قدسیان گردوستدارحضرتی بایدکه بالاترروی

برکنی خودرازدنیاچون شوی اورامرید

اربعین وزینب واین سفرپرخاطره

چون کندشرح جفاباخاطرات قافله

کوفه وشام بلاوزینب وسجادوصبر

رنج این سیربلانقش براذهان شده

کاروان شدراهی صحرای عشق بادوستان

یک طرف رنج سفرسوی دگرشدزنده یادوخاطره

گفت ای میروفامن زینبم برگشته ام

قامتم گشته کمان ودیده برسویت شده

بارقیه رفتم وبی رقیه آمدن شدسخت من

یک امانت ازتوبردم چون نیاوردم همه

دشمنت هرجاگرفتم خوارکردم والسلام

دخترت هم میزبان راس توچون میزبان مهتره

ازمصیبتهاچه گویم خاطرت زنده شود

ارتحال باب ومامم باحسن بردلم آتش زده

این دل زخمی راباصبرکردم برقرار

جسم توخفته بخون راس توهمراه منه

قدسیان کم گوی ازسختی راه دراز

زینبم باصبرخوداحیاگردین منه

ازکربلاتاکربلایک اربعین بگذشته است

محمل سوارآشنابس رنجهاکه دیده است

آغازسیرکاروان ازقتلگاه بی امان

وقت خداحافظی شدافتاده چون برگ خزان

هریک شهیدی دربغل گیرندوگویندالوداع

خاک زمین کربلاگیردبغل گویدوداع

این میهمانان ازمن است گیرم بغل اجسادشان

خاکم چوگرمی می دهداینجامکان عاشقان

احیای دین ازاین زمین شدگسترش براین جهان

خیل جمال عاشقان این سرزمین است ومکان

ازکربلاچون که گذشت برکوفه وشام بلا

ازطعن دشمن سوخته تابرملاسازدبلا

چون لب ودندان حسین باخیزران شدآشنا

زینب نمودرسوایشان زین العبادهم مبتلا

شدمیهمان دخترش راس حسین سرجدا

ای وای ازاین دشمنان این خاطیان بی حیا

سیرسفرشدمنتهی باردگربه کربلا

یکباردیگرشیونی برپاشده درنینوا

ای قدسیان شدمختصراحوال این سیربلا

این افتخارماکه شدرهبرحسین سرجدا

گلهای باغ مصطفی پوشیده اندرخت عزا

همراهشان خونین سران پیغام دارندهرمکان

بانوی صبرقافله باصبرخودغوغاکند

بانطق شورانگیزخودرسواکنداین دشمنان

هرصبح غم داردغروب شام سیه مهرآوراست

ظلمت بپایان می رسدبعدطلوع اختران

دوراسارت شدتمام هرعسررایسری بود

خون فاتح میدان شودازصبرزینب جاودان

خون حسین درکربلازینب وفاداری کند

پیروزخنجرحنجراست اندرمصاف دشمنان

ای قدسیان کم کن شتاب این گفته راخاطرسپار

این عمردنیاکوته است برپابدارعقبی برآن

سرخی خون گلوباگرمی خاک بلاشدآشنا

سینه هامی سوزداندرماتم عظمای شاه کربلا

زینب است بانوی صبردنبال جسم بی سرش داردشتاب

قتلگاه راطی نمودشمشیرهارازدکنارفرزندزهرا

جسم بی سرشدعیان فرمودیاخالق بکن قربانی ماراقبول

یوسف زهراحسین خفته بخون بوسم گلوی دلربا

یاحسین برخیزوبین که خیمه گاهت آتش کبری گرفت

کودکان ازخیمه هاسربربیابان درزمین کربلا