بیقرارم درزمان نایدزمان رایک قرار

یک نفس چون می کشم نتوان همان باردگر

لحظه هاعمرمنندهرلحظه ایدنوبه نو

لحظه ای چون بگذردنایدهمان باردگر

نوبه نوحویم زمان این افتخاری برمن است

یارنوپوشم مراداده چنین سبکی به بر

هردمی چون بگذردمی شودمکتوب من

خاطراتم همچنین مکتوب مادرخیروشر

گرکه خواهدپاک باشدقبل وبعدت درشمار

دست خیریارباشدبیقراری درسفر

قدسیان مستانه رودراین زمان بیقرار

تاکه گردی دربرش جوهری اندرنظر

من که گویم سخنی وشنوی رازدلم 

کرده الطاف چنین صاحب بازاردلم

هستیم دردوجهان یک گذرویک به بقا

رنج حاصل شوداینجاکه دهدان ثمرم 

چندروزی سپری گرددوافتدبه ثمر

خوش بودان ثمری یارپسنددبه برم

گفته خیام که خوش باش ومده عمربرباد

این نه انست کزپس دنیاعدمم

دم غنیمت شمرش کوش دراین عمرگذر

تادهدسودترااخروعقبی ثمرم 

قدسیان کوش وبروبرسوی یار

چونکه افتدفاصله نیست محنت به برم

عالم پریشان دررهت افکارالوان دربرت

هریک بنوعی بنگردباسوزوسازی دربرش

گرم نوای سازخودغافل زاصوات دگر

کوکی کندسازخودش تاخوش برایدحنجرش

اینگونه سازی اشناانجاکه باشددرنظر

تفسیرسازش می کندتاخوش برایددربرش

بایدکه درهم بشکنیم این سازهای خوش نواز

سازی که باسوزاشنااین سازباشدمنظرش

سازی نکوباشدبه برتطبیق بانوع بشر

انجاکه خلقت دررهست خالق کندمدحی برش

این سازهاکوکی شودباان نوای اشنا

سوزی کندهمسازخودباشدبشارت حنجرش

ای قدسیان توکوک کن سازی بدین رازونیاز

هردم که ایدیک صدامدهوش باشی دربرش

کرده خالق بیشمارسرهای پرشوروقرار

هرکسی گویدمنم پیرواین کردگار

خودکندصاحب علم چترش نهدبرروی غیر

هرکسی درچتراوست اوگمانش بیشمار

وزنه اش اندربراست گرم بزم روزگار

خودبخودبالدکه من میدهم عزت به یار

غرق درخودگشته وعلم بی علمش برش

سیرداردروزگاراونداردیک قرار

من شوم انگه که من محوچمالش میشوم 

پای دررویم نهم تاشناسم روی یار

قدسیان سرگوش دارمقصدت گشته عیان

پای برخودچون نهی می جهی برسوی یار

دین حق راطالبم ان چنان گفته نبی

برشماقران بودهم عترتم اهل یقین

کن تمسک سویشان اسوده خاطربگذری

می جهی ازهربدی گرشوی عامل بدین

دین دهدانگه ثمرممزوج باعلمش شود

علم دین گرشدعمل بانیتش باشدیقین

قدسیان گرتوقدم بنهاده ای درراه دین

نیتت راصاف کن تا روی درقعردین