چونکه خودنشناختی دیگرشناسی مشکل است

آنکه خودخورده رطب منع ازرطب بار دل است

باورناپخته ات رامی پرستی توعیان

چونکه محبوبت شده کی شوی فارغ ازآن

اولش لایی بگو آنگه به الاالله کوش

ناشناسی چون عدوکی میرودحبی بدوش

ازبزرگان ضعفشان دوری گزین

دربزرگی هم شودضعفی بدین

هرکسی باعینکی بیندجهان

عینک من کی کندرفع دیددیگران

ابتدانقاش رابشناس ونقشش کن طلب

کن مهیالازمه اش برکش همان راکه اوطلب

گرچه باشدذهنهارامرتبت

برترش آنست که اوراضی تراست

قدسیان کفشی به پاکن زن بره

هرچه درسعیت بوداوطالبه

ابرهاسایه فکنده درزمان

نورحق گسترشودپاینده ان

سایه خودعارض زسدنورشد

سدچوبرداری واندرگورشد

نورحق تابدهرآنچه درره است

گیرداوراهرچه اوبی پرده است

پرده هاخودمانعندنورهدی

پرده چون افتدشوداودرجلی

ذوب سنگی شیشه ای گرددعیان

نوربهترتابدش هردم برآن

گرکه خواهی اوبتابددروجود

پرده هاراچون نهی آیدسجود

قدسیان اول بکن احباب دون 

چونکه لاگفتی به الله شوسکون

باتوسل کرده ام پرچم علم

می گزینم جمع خودتاپای دم

آرزودارم جهان داری کنم

پرچم دین رابه عالم گسترم

حرف حق رامی زنم من بیشمار

درمقابل آمدندقومی سوار

من بگویم حق خودرابی حجاب

درمقابل اودهدهریک جواب

دادخودراسردهم حق بامن است

تازه باشداین نهال خون داده است

هریکی تفسیراوازحدفزون

من شدم مبهوت خودباجمع دون

من که خودتک آمدم تک می روم برسوی یار

باجماعت دست یارافتدبکار

تک بیایی تک روی ازجمع خود

اصل فرداست زی کنددرجامعه

نزدمیزان فردیت راطالبه

گرچه درجمعی بکن فربه عمل

تجربه داری بکن آیداجل

قدسیان اردرسکوتی یابه فریادی بلند

گررضایت دارداواوراپسند

داده دستورالعمل ریبی درآن نایدبکار

هادیست برمتقین آن یک زسه داردشمار

کرده انسان منقسم برکافروبرمتقی

آن سوم باشدمنافق بشمرش اندررجی

گویمت ازمتقی اوراشناسی ازهمه

کن شماره یک یکش گویم بکن درحافظه

اولش ایمان به غیب دارندویکسرازهمه

درصلاتندپایدارازرزقشان انفاقیه

ای رسولم هم بتوایمان وبرقبلان همه

آنچه برتوشدنزول وبرگذشته یکسره

آخرت رادریقینندرهروندبی واهمه

هادیندودرفلاح ربشان باشندهمه

قدسیان گویاشمردی قصه این متقین

آنچه درفهمت شده کردی عیانی این چنین

سوی یاری میروم که اومرادل می برد

دل که درکویش فتادهرطرف خواهدبرد

خوانمش بانام اواوبخشدازکان کرم

شکرهابایدنموداوکه هست اندربرم

گفته است خلقت نمودم تاشوی توبنده ام

می پرستم هرزمان بریاریت دل بسته ام 

درمسیرمستقیمت کن هدایت خالقم 

غیرگمراهان هم غضب کرده رهم 

گفته بودی ناامیدازمن مشوای بنده ام 

توکه رحمان ورحیمی من کیم شرمنده ام 

قدسیان آرام باش اوافضل است

رفته ای اندررهی که اکبراست