به ر وزی یابه شب زادم زمادر               که اوفخری کندمن هم براوبر

شدیم مونس به هم درزندگانی           فلک  برد از برم آن را که مادر

به ماتم هم گذشتست چندروزی          به هجرانش سفرکردم زغم در

درآن وادی که پارامن نهادم                  زمن اعمال خواهندنی زمادر

به جنت اومکانش داده بودند               زمن هم محتسب می خواندازسر

به یکباره شدم ازخواب بیدار                 شدم تعبیرخواب ازمست وهشیار

بگفتندهرکسی اعمال دارد                  نویسندنامه هرکس به دفتر

توراای قدسیان باشدچه اعمال           خداراضی شودازتوبه یک سر

سوارموح دریاوسبکبالان روان درآب                 اگریارم کندمستم چه غم ازموج وازغرقاب

صدای شیون مستی بریده ازخودوهستی      درآغوش  خوش یارم بغل واکرده وبی تاب

چه خوش باشدسفرزینسان که یاری دربغل باشد  بگیری دست یارخودشوی واله شوی بیتاب

اگریارت تراخواهدنگهدارت زهرطوفان            فغان  و آه  و واویلا  نصیب  آن  دل  خوناب

توهم ای قدسیان اینک قدم دروادی دل نه   نگهداری کندخالق ازآن عاشق بودبی تاب

خداوندآفریدست این بشررا       زمین راگسترش دادست سمارا

هدف معلوم باشدخلقت او        چه باشی  شا کر وباشی کفورا

یکی کشور گشاید زوردارد          دگر قارون شود باشد  زر  او  را

یکی تزویر دارد او به نیت             کند کاری  کشد قومی  هما را

یکی برخودببالدعالم است او       دگر بهره  کشی  دارد شما را

یکی برظاهرش سرسجده دارند      دگر باطن  کند بیدار ها را 

یکی گویدکه من زردم سیاهم      دگر باشد سفیدی  بر سما را

نگفته نکته هابسیارباشد             گرامی  تر  بود تقوی شما را

هر آنکس رابودتقوی براو              بود او بهترین  یار خدا را

توهم ای قدسیان باشی وفادار  که پوشنداین لباسی تن شمارا

قطره ای بودم مراسیل روان ازجای کند                   وصل این دریاشدم سیلی مراکردست به بند

قطره هاجوشی کنندسیل هم بدان طاقی شود        ورنباشدقطره ای سیلی نیایددرکمند

سیل چون باشدروان ازاوبگیرندمنفعت                    خانه ویران کن شودسیلی که اوطغیان کند

قطره باشی یاکه چون سیل روان پرمنفعت             چون که سازی این جهان عقبی تراجنت دهند

قدسیان هم قطره ای باشددراین سیل روان           تانظرافتدوراازسوی حق گیردکمند

شبی رامحفل زیبا بپاکردندعشاقان                  که این رسمیست دیرینه چوبلبل سوی گل گردان

بودچون نغمه هابرپاچومست روی مه سیما         ملایک هم به پروازندبدورجمع مشتاقان

سیه چشمان همه جمعندوآویزان به هرمویی      چوغرق بحرطوفانی نمایان می شوندهرآن

گل نرگس گل لاله ازاین محفل بپاخیزد             چوشوق روی گل دارداگربال وپرش سوزان

طنین افکنده محفل راچوآوادلرباباشد               بگیردموج آن ازارض تاهفتم سماچرخان

صدایکبارهم پیچیدودرغارحراآنسان                  که گفتااومحمدرابخوان این آیه ازقرآن

چوآوادلرباباشدبدل چسبدزهرحنجر                 بنال ایقدسیان بادل که حنجرداده اندبرآن