زندگی بانامهاگرددشروع

گربگیرندنامهاباشدجزوع

صاحب نامی به نامش زنده شد

هردرونی دربرون پاینده شد

شخصیت هادرزمان یابندکمال

خوب وبدازهم تننددراین مآل

هرزمان باعینکی بینندجهان

نی نباشدارزشی بل ارزشی دارندعیان

سالکان گردندوجوددرعالمی

هرچه بودست کی شوددرزایلی

گه بخوابی گه شوی بیدارمرز

گرببینی مرگ دیگرتجربه آیدبه ارز

بودتوازبهرچیست خواب وبیداری چند

آخروغایت به بیداری رسی نی پای بند

رازهاداردجهان درطلوع ودرغروب

دروجودعایدشودازیقین شک هابروب

درزمان ودرمکان باشی به قید

چون گرفتاری به آن نتوان به صید

هرچه درکش می کنیم درزمان ودرمکان

آنچه آزارم دهدفاصله افتددرآن

موج دریاهستیش دربوداوست

چون به آرامش رسدنابوداوست

قدسیان آرام شوازافت وخیز

چون تودریایی شدی سودش نیز

کی شودازتوجداخالقت باشدپناه

ازدرون خودبجوش تاکه دریایی شوی

چونکه گیردجانتان درشب تمام

آنچه درروزهم کنی داندتمام

صبح آیدمی شوی بیدارجان

این ادامه داردش تاعمق جان

عاقبت باشدرجوع ماخدا

می کندآگاه به اعمالم وفا

اوبودفوق همه درهرزمان

حافظان برمابداردپای جان

چون اجل آخررسدگیردچوجان

حکم هاازاوبودسرعتی داردعیان

چون به زاری می رسی گیری پناه

این خداباشدپناه غیراونبودبه راه

دیده ای آیات حق گیرندبه غیر

این جمعیت دل بکن باشد به خیر

قدسیان گشتی درون آسوده باش

حافظت باشدخدادردانه باش  

امانت دایره گسترده دارددرجهان

به هرفردوبه هرجمعی نصیبی هست درآن

امانت هازیادواهلیت هم گشته افزون

ثواب آنست که اهلش رابیابی طالب اون

درادای یک امانت اهلیت هاجایزاست

چون به حکمی داوری درعدالت دایراست

کن اطاعت ازخداوازرسول

صاحب الامرازخودت بالاوفول

صاحب الامرکندفرمان برم

کن اطاعت آنچه حق است می خرم

گرنزاعی درگرفت دربین خود

زن محک برخدا وبررسول شوسوی خود

قدسیان ازامانت گفتی واهلیتش

ده امانت زابه اهل مکتبش

درب رحمت بازکرده خالقم

نیستم نومیدرحمت شایقم

هرکه راخواهم آن پررحمتی

دست خالی نیستم درزحمتی

نیستم مایوس باب رحمتش

سرنپیچم ازعبادت دررهش

رحمتش پیوسته است ودربقا

داردنیاعاقبت باشدفنا

مردمان بایدروندازآن جلا

رخ نمایدهم به شیرین خوشنما

درتعجل طالبش خواهان شود

قلب اوپیچیده وناظرشود

باربندیدازجهان بااحسنی

آنجه باشدازحضردرتوشه ای

خواهشت افزون مکن فوق کفاف

یاطلب درکثرت ازاصل عفاف

قدسیان غوری بدنیا کرده ای چون قصه دار

کوش درحدکفاف ودرعفاف پاکیزه دار

عبادت گفته اندباشدپرستش

دلت هموارکن باسعی وکوشش

به احسان گرکنی میلی به انجام

خدااول پدرمادرسرانجام

به خویشان وبه ایتام به مسکین

به همسایه به نزدیک وبه دورش شوهمین دین

به صاحب جنب وبرابن سبیلی

به میثاقان بکن احسان رهینی

به مختالا فخوراخیالی درسرش فخری به بردل

خداحبش براونایدکندازآن بدین دل

نه ای برترفزون ازخلق وخلقت

بکن احسان بگفتم اصل رفقت

یکی بخلی کندهم دیگران رامنع خدمت

به فضلی دیده ای برکن بزن آخربه رحمت

کنندانفاق بعضی برای دیدن خلق

کنندکتمان مالی نیایددوراوخلق

ازاین وآن گذرنایدبه نفعت

بدین کن قدسیان شایدکه رفعت