سرشک دیده هاجاری زسوزدل شوداری       توگویی ریشه درخاک است که اوبرمی دهدباری

صدای سوزدل خاموش ولی درسرشرردارد  به سوزسینه عاشق رخش چون ارغوان اری

به مکتب خانه دل روکندتعلیم صدچندان       صدای طبل وشیپورش کندرسوابه هرکاری

توگویی غرش ابراست وچون سیل روان جاری  به لیلی چون دلی دادندومجنون می کندزاری

صدای شیون دل رازروی دیده فهمیدم         چوباشدقدسیان رادل کندازدیده خون جاری

مهدی ای منتغم خون حسین            مهدی ای صبرخدانوردوعین

مهدی ای نورخدادرخطرات           روشنی بخش دل مرده مادرعرصات 

توکه صدغافله دل همره توست        توکه نوری به جهان دردل ما

توگلی ازگل گلزاررسول               توامیددل مادرشب وروز

توعزیزی توکریمی زوفا               تودل مرده مارابدهی جان وجلا

توکه درپرده غیبت بشوی هادی ما    چه شودگرکه کنی اشکاردعوت ما

مهدی ای قایم ال نبی وگل زبهشت    مهدی ای منتقم خون حسین درسرنوشت

ای گل گلزارمامنتظریم مولابیا        روشنی بخش جهان واین دل مرده ما

می کشم من انتظارت تاببینم روی ماهت   سرنوشت ماچنین خورده رقم مولاسلامت

ای خدااماده ام اماده دیدارمهدی       ای خداروشن نماچشم مرابرچشم مهدی

تاببینم روی مهدی وبه دل ارام گیرم  دوست دارم دررکابش واله گردم یابمیرم

دریک شبی نخفتم تاصبج بامدادان               تادرنظرتوایی دردم کنی تودرمان

شب درسکوت بگذشت عاشق بودمشوش     عشق منی توجانابرمن نظربگردان

چشمم به خیره می دیدان چهره نورانی        نزدیک ترکه گردیددل ریخت ازسروجان

دستم به سوی دلبرگوشم نوازشش داد        گفتاکه راست بایدایستاددربرمن

قامت کنم کمان وبراوکنم سلامی                گربیشترکه خواهدشیداکنم دل وجان

حمدی براوبخواندم توحیدهم بدنبال               گفتاکه کن کمرخم ازبهرنوریزدان

گفتم که من چه کردم برمن ببخش گناهم       خندیدوباتبسم گفتا که برگیردامن

امیدمن براینست تااودهددل وجان                 ای قدسیان صلاحست گوشت بودبه فرمان  

اهوی دشت ختن درگیراین صیادشد           عشق روی مهوشش خواب ازبصربی تاب شد

بردیاران اشناتامحوان زیباشوند                  کشتی طوفان زده غرقاب این دریابشد

ناخداچون باخداباشدبه غرقش افتخار          چرخ گردون زین سبب چرخان به این دیارشد

زیرسم استران پامال تن ازسرجدا              ذوالجناحش بی سوارعازم به سوی خیمه شد

اهل بیت امدبرون زین شده بدواژگون           گفتگوکردکودکان وذوالجناح بی تاب شد

رفت ودورازچشمهاسرتابزداوبرزمین              قدسیان اگه شدی جانش به جان تسلیم شد

شبی بایارخودتنهانشستم درددل کردم          شدم مشتاق کوی اوبگفتم چاره دردم

چه بدزیبامرادلبرزروی محشرش گویم             عجب طاقی بودابروشودمرحم به هردردم

وزان دیده چه گویم من کنددریای خون جاری    عجب زیبابوددریابرافشان گیسوان هردم

تلاطم چون شودزینحال براردگوهری یکجا         شدم من عاشق گوهربلغزان برروی سردم

چولغزدگوهری یکتابدنبالش گهرریزان              دولبهایش دری داردشودان چاره دردم

چه گویی قدسیان ایندم چه خواهی چاره دردت  بیایک کاسه شواینک کنم درمان تراهردم