دوچشمم بازشدرودرمه افتاد مهی زیبای رواندربرم بود
بدیدم ماه رامن سربدامن گل زیبای کوثرمرحمم بود
گلم بی بلبل وپروانه گشته به گلزاری که پرازبلبلم بود
همه بلبلان بی بال وپرشد که مرحم برهمه این نوگلم بود
صدای العطش ایدبگوشم صداازخیمه هادرگوش من بود
نه تاب العطش نه نای رفتن فتادم اینچنین مه دربرم بود
الاای ماه من ای ماه چارده بخیمه اب بردن دردلم بود
مبرسوی حرم این پیکرم را خجل گشتن زانان مشگلم بود
بسوزم ازبرایت ای مه من سرم دردامنت دررفتنم بود
ندانم لحظه دیگرچه باشد که خیل دشمن وتنهاگلم بود
خدایاحافظ گل باش ویارب که اوازگلشن وکوثربرم بود
.jpg)
