صبح صادق داده امیددگرکه زنده ای

خیزوبشتاب باهدف فرمانبری کن بنده ای

داده جان خالق تراباشدفداسازی بجا

نیست شایسته که ارزانش کنی گربنده ای

آمدی دراین جهان تاتابع خالق شوی

ازخودت بایدگذشت زیراسراسربنده ای

خط سیرماازاول نقش برافکارشد

گرکنیم طاعت ضمانت گشته برمابندگی

گرفرشته می شودمسجودمادرطول راه

ارزش ماروح ماباشدبه این زیبندگی

ای خدامخلوق توگشتیم بخودبالیم همه

چون توهم احسن بگفتی برخودت زین خلقتی

گرکه خواهدتانخواهدنیست عذری برهمه

تابع پیمان شویم زیبانماییم زندگی

قدسیان راه خداراه گذرازلحظه ها

این نهایت آرزوتامحواین زیباشوی

دشت گرم کربلاآماده دلدادگان

سرخی خون گلوگیردبغل ازعاشقان

گرمی خون تاابدماندبقاواستوار

روزعاشوراشده چون بزم جمع دلبران

خیمه راآتش زدندتاخون دل جوشان کنند

جوشش این خون هاباشدبه هردوروزمان

حق وباطل هرزمان درگیروداریکدگر

آن زمان که باطلی گرددامیردوستان

می زندتیرخلاص بردشمنان آشکار

این بودارثی زآدم تاقیامت جاودان

اربعین عاشقان یکباردیگرگل دهد

عطروبویش برفضاپیچیده مانده جاودان

کرده بسیاری سفردررنج وغم شدمبتلا

زینب وزین العبادوکودکان ناتوان

لیک این بانوی ماگفتا به زیبایی تمام

من ندیدم غیرزیبایی دراین دشتودمان

قافله درهرزمان فرمانده اندای قدسیان

تاکه داری جان به تن فرمان ببردرهرزمان

افتادهام درراه حق پیوسته جانها می رود

درسیراین راه وفاجانهابفرمان می رود

یک لحظه نیست راه درنگ راه عقب گردیک خطا

چون عاشق کویش شدم دیدم که جانهامی رود

مهلت به ماداده زیادسازیم تکامل زندگی

عشقست وایمان آرزوبرسوی جانان می رود

هرچه کنیم به خودکنیم گرنیک وبدیا که ادا

اینجامکان زندگی آخربه پایان می رود

پایان نباشدزندگی باشدگذرازیک زمان

آنجامکان جاودان اینسان به پیمان می رود

دیدم که مشغولندزیاددم اززروزوری زنند

یک عده ای تزویرگرچرخان بدوران می رود

باطل کنندحقی به حق بعض آشنابعضی به جهل

این درسی ازیک زیستن پیمان به پیمان می رود

خوش باشدآن عاشق بکام درکوی خیل دلبران

دستش بوددردست دوست برکوی جانان می رود

ای قدسیان راهی گزین ازاین همه راه دراز

یکدم نکن توغفلتی این ره شتابان می رود